Η οξεία ρινοκολπίτιδα (κοινώς αλλά λανθασμένα: ιγμορίτιδα), περιλαμβάνει μια πλειάδα παθολογικών καταστάσεων στις οποίες υπάρχει φλεγμονή του βλεννογόνου της μύτης και των παραρρίνιων κόλπων. Ό,τι αναφέρεται στο παρόν βασίζεται στις ανανεωμένες κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικάνικης Ακαδημίας του 2015.
Αιτιολογία – Επιδημιολογία
Ετησίως, το 10-15% του Ευρωπαϊκού και Αμερικάνικου πληθυσμού πάσχει από οξεία ρινοκολπίτιδα. Συνηθέστερα η αιτία είναι μια ιογενής λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, η οποία στο 2% περίπου των περιπτώσεων μεταπίπτει σε οξεία μικροβιακή ρινοκολπίτιδα.
Συμπτωματολογία
Η ακριβής και έγκαιρη διαφοροδιάγνωση της ιογενούς από τη μικροβιακή ρινοκολπίτιδα είναι εξαιρετικής σημασίας καθώς έχουν διαφορετική πορεία και αντιμετώπιση. Και στις δυο περιπτώσεις, υπάρχουν ρινική συμφόρηση, ρινική και οπισθορινική καταρροή, άλγος και αίσθημα πίεσης στο πρόσωπο και τα αυτιά, πυρετός, βήχας, κακουχία.
Στην ιογενή ρινοκολπίτιδα, ο κλινικός ιατρός αναγνωρίζει τα σημεία και συμπτώματα της νόσου για διάστημα μικρότερο των 10 ημερών, και χωρίς αυτά να επιδεινώνονται.
Όταν όμως δεν υπάρχει ένδειξη βελτίωσης το πρώτο 10ήμερο από την απαρχή των συμπτωμάτων ή όταν σημειώνεται επιδείνωση εντός του 10ημέρου μετά από μια αρχική βελτίωση (double worsening), τότε πιθανολογείται η μικροβιακή ρινοκολπίτιδα.
Η διάγνωση τίθεται από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, χωρίς να διενεργείται απεικόνιση (απλή ακτινογραφία).
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση σε ιογενή και μικροβιακή ρινοκολπίτιδα είναι κοινή σε πολλά σημεία:
- Αναλγητικά
- Τοπικά ρινικά εκνεφώματα στεροειδών
- Ρινικές πλύσεις με ισότονο φυσιολογικό ορό
- Ρινικά ή από του στόματος αποσυμφορητικά
Όταν υπάρχει υποψία μικροβιακής ρινοκολπίτιδας, συνίσταται να συνταγογραφηθεί αντιβιοτικό αλλά να μην εκτελεστεί η συνταγή σε περίπτωση που υπάρχει βελτίωση της κλινικής εικόνας στο πρώτο 7ήμερο! Πρώτη γραμμή θεραπείας αποτελεί η αμοξικιλλίνη (με ή χωρίς κλαβουλανικό οξύ) για 5-10 ημέρες.
Η συγκεκριμένη οδηγία, και ειδικότερα στην Ελλάδα, δεν τηρείται από πολλούς συναδέλφους και ακόμη και από τους ίδιους ασθενείς οι οποίοι συχνά και με ευκολία ξεκινούν αντιβιοτική αγωγή για “να προλάβουν τα χειρότερα”. “Δυστυχώς”,η φυσική πορεία της νόσου, η αυτόματη δηλαδή βελτίωση μετά από λίγες ημέρες, πολλάκις και εσφαλμένα αποδίδεται στο αντιβιοτικό το οποίο στην πραγματικότητα δεν τροποποιεί στο ελάχιστο μια ιογενή λοίμωξη!