Το σύνδρομο αυτό αποτελεί μια συστηματική αυτοάνοση πάθηση που χαρακτηρίζεται από την ξηρότητα των βλεννογόνων και αποτελεί τη 2η κατά σειρά συχνότητας πάθηση του συνδετικού ιστού μετά τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Όταν παρουσιάζεται στα πλαίσια μιας άλλης αυτοάνοσης πάθησης (ρευματοειδής αρθρίτιδα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος κτλ.) χαρακτηρίζεται ως δευτεροπαθές, ενώ όταν παρουσιάζεται σε ένα -κατά τα άλλα- υγιές άτομο ως πρωτοπαθές.
Διαγιγνώσκεται κυρίως σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες (γυναίκες:άνδρες = 20:1). Στο πρωτοπαθές Sjӧgren έχει διαπιστωθεί αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης κακοήθους λεμφώματος έως και 10%!
Η συμπτωματολογία του πρωτοπαθούς συνδρόμου μπορεί να περιλαμβάνει, ξηροστομία, δυσφαγία, ξηρά κερατοεπιπεφυκίτιδα, τερηδονισμό οδόντων, διαταραχή της γεύσης, γωνιακή χειλίτιδα, ανώδυνη παρωτιδική διόγκωση. Εργαστηριακά η διάγνωση επικυρώνεται με τους υψηλούς τίτλους SS-A, SS-B, ΑΝΑ, RF και την ιστολογική εξέταση ελάσσονος σιελογόνου αδένα (βιοψία κάτω χείλους).
Η αντιμετώπιση συνίσταται σε χορήγηση στεροειδών, τεχνητών δακρύων, πρόσληψη πολλών υγρών, μάσημα τσίχλας, σιελαγωγές τροφές και φάρμακα. Η καλή στοματική υγιεινή και οι τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο βελτιώνουν την ποιότητα ζωής αυτών των ασθενών.
