Αποτελεί τη διόγκωση των αδενοειδών εκβλαστήσεων στο ρινοφάρυγγα, οι οποίες αποτελούν τμήμα του λεμφικού «δακτυλίου» στο φάρυγγα (όπως οι αμυγδαλές) και φαίνεται πως διαδραματίζουν ρόλο στην άμυνα του οργανισμο κατά την πρώτη παιδική ηλικία.
Η συμπτωματολογία της υπερτροφίας περιλαμβάνει το λεγόμενο «αδενοειδές» προσωπείο (ανοικτό στόμα, επιπέδωση μέσου τριτημορίου του προσώπου, ανωμαλίες οδοντικής σύγκλεισης), την κλειστή ρινολαλιά (ρινική χροιά της φωνής), τις χρόνιες ρινικές εκκρίσεις, τη δύσοσμη απόπνοια, τις διαταραχές του ύπνου (ροχαλητό ή και υπνική άπνοια), τη βαρηκοΐα λόγω «εκκριτικής» ωτίτιδας, την καθυστέρηση της ανάπτυξης, τη χρόνια φαρυγγίτιδα λόγω ξηρότητας και την επακόλουθο τερηδόνα.
Η διάγνωση τίθεται με το ιστορικό και την κλινική εξέταση που στα μεγαλύτερα παιδιά περιλαμβάνει και την ενδοσκόπηση της μύτης. Όταν αυτή δεν είναι εφικτή, η απλή πλάγια ακτινογραφία επιβεβαιώνει την κλινική υποψία.
Μετά τη διάγνωση, είναι υψίστης σημασίας η αξιολόγηση της βαρύτητας του προβλήματος ώστε να αποφασισθεί η αντιμετώπιση της πάθησης είτε με συντηρητικά μέτρα (αναμονή-παρακολούθηση με ρινοπλύσεις με ισότονο φυσιολογικό ορό, ρινικό εκνέφωμα κορτικοστεροειδούς) είτε χειρουργικά με αδενοτομή, που -αν χρειάζεται- συνδυάζεται με μυριγγοτομή/τοποθέτηση σωληνίσκων ή και αμυγδαλεκτομή.
