Η νόσος Meniere χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα επεισόδια ιλίγγου, διακυμαινόμενη βαρηκοΐα, εμβοές και αίσθημα πληρότητας του ωτός.
Η διάγνωση τίθεται μετά από 2 διαπιστωμένα επεισόδια ιλίγγου διάρκειας >20 λεπτών το καθένα και τουλάχιστον ένα επεισόδιο καταγεγραμμένης βαρηκοΐας.
Επίπτωση
Στην Ευρώπη διαγιγνώσκεται σε 1/8000 κάθε χρόνο, ενώ ένα 30% των ασθενών θα παρουσιάσουν τη νόσο και στο άλλο αυτί.
Διάγνωση
Τίθεται κλινικά, με ακοολογικές δοκιμασίες και Μαγνητική Τομογραφία προς αποκλεισμό οπισθοκοχλιακής βλάβης.
Συχνά η διάγνωση τίθεται εξ αποκλεισμού άλλων παθήσεων.
Αντιμετώπιση
Συντηρητική: Στην οξεία φάση, κατάκλιση, κατασταλτική αγωγή του λαβυρίνθου και αντιεμετικά φάρμακα.
Ως πρόληψη συστήνεται δίαιτα πτωχή σε αλάτι, διουρητικά και στεροειδή, αποφυγή καφεΐνης, οινοπνεύματος και καπνού.
Παρεμβατική: Σωληνίσκος αερισμού, φαρμακευτική λαβυρινθεκτομή, συσκευή Meniett.
Χειρουργική (σπάνια): Λαβυρινθεκτομή, αποσυμπίεση ενδολεμφικού σάκκου, αιθουσαία νευρεκτομή